بررسی وضعیت ایمنی بیمارستانهای منتخب تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در برابر بلایا در مقایسه با استانداردها طی سالهای 1389 تا 1391

سابقه و هدف: ارائه خدمات بهداشتی درمانی توسط بیمارستان در شرائط بحرانی بسیار حائز اهمیت است و عموم مردم پس از بروز حادثه غافل از اینکه بیمارستان نیز ممکن است بر اثر آن فاجعه عملکرد خود را از دست داده باشد به نزدیکترین بیمارستان مراجعه می‌کنند. به همین دلیل ایمنی بیمارستانها، به عنوان یکی از سطوح مهم ارائه خدمات درمانی در جامعه اهمیت بسزایی در جهت ارتقای ایمنی بیماران دارد. لذا در این مطالعه به بررسی سطح ایمنی بیمارستانی در تعدادی از بیمارستانهای شهر تهران در سالهای 1389 تا 1391 پرداختیم. مواد و روشها: این مطالعه مقطعی در بیمارستانهای امام حسین، طالقانی، مدرس، شهدای تجریش و لقمان که همگی تحت پوشش دانشگاه شهید بهشتی هستند، انجام شد. ابزار مورد استفاده جهت ارزیابی ایمنی بیمارستانی، پرسشنامه شاخص سلامت بیمارستانی سازمان بهداشت جهانی بود که شامل 5 قسمت و در مجموع 145 شاخص ارزیابی ایمنی بیمارستانی بود. نتیجه به دست آمده از این پرسشنامه در نهایت به صورت یک امتیاز بین صفر الی یک بود که بر اساس آن بیمارستان در یکی از سطوح A،B یا C قرار می‌گرفت که هر کدام از این سطوح اقدامات خاصی را جهت ایمن کردن بیمارستان می‌طلبد. یافته‌ها: در این مطالعه بیمارستان مدرس پایینترین نمرات را در هر سه بخش عملکردی، سازه‌ای و غیرسازه‌ای به خود اختصاص داد و از سوی دیگر بیشترین نمرات اکتسابی در بخش عملکردی و غیرسازه‌ای مربوط به بیمارستان امام حسین و در بخش سازه‌ای مربوط به بیمارستان طالقانی بود و دو بیمارستان شهدای تجریش و لقمان در حد میانی قرار داشتند. نتیجه‌گیری: در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه چنین استنباط می‌شود که سطح ایمنی بیمارستانی در اکثر بیمارستانهای مورد بررسی در حد متوسط بوده است. اگرچه وضعیت این بیمارستانها بحرانی نیست؛ ولی نیاز به برنامه‌ریزی و انجام اقدامات مقتضی جهت بهبود سطح ایمنی بیمارستانی احساس می‌شود.